De Internationale Dag van de Vrouw Duik met verlengde Dolfijnveiligheidsstop
Er was eens…..
Omdat het echt voelde als een sprookje, een droom die uitkwam. Vier duikbuddies, Irene, Angela, Martje en ik, rondden net een zeer aangename, maar niet buitengewone duik af op Aquarius Dive Site in het Zuiden van de Westkust van Bonaire.
We doen, bijna elke week, een maandagochtendduik, omdat het prachtige eiland dat we ons Thuis noemen, erg stil werd in de Corona-crisis die we allemaal kennen en waar we zacht uitgedrukt een enorme hekel aan hebben (doe mijn best beschaafd te blijven om deze horror te beschrijven). We houden van foto’s maken en we kletsen wat af voor en na de duik over fotografie (Angela leert ons veel, waarvan ik het meest vergeet, sorry Angela), Visjes en ander Onderwater Leven en natuurlijk al het andere waar we over willen praten. Soms genieten we samen van een kop koffie of een koud drankje en Irene’s man Louis heeft ons zelfs een keer verrast met Poffertjes, maar laten we niet afdwalen 😉
Corona veilig
Deze dag was niet anders. We bespraken en volgden (!) de nieuwe Eilandregels over Corona en 2 aan 2 gingen we het water in en genoten van het prachtige rif en wat het te bieden heeft voor fotografieliefhebbers. Het was een vrij ‘normale’ duik, niets al te ongewoons. . . Alhoewel Martje een fantastische Giant Rainbow Parrotfish heeft gespot waar ik een video van heb gemaakt en die ik je later misschien wel of niet laat zien als ik van deze Dolphin High af ben….
Leuke duik, je kent het type: visjes, garnalen, grappig uitziende sponzen, fans en meer. We waren min of meer terug bij onze entry en helaas hadden Martje en Angela het rif al verlaten richting het strand. Irene en ik hingen gewoon wat langer rond op Safety Stop diepte, gewoon rondkijkend naar wat er nog meer was om een mooie foto van te maken voordat ook wij terug naar de kust zouden zwemmen.
En toen….
In mijn ooghoek zag ik iets GROOTS. Mijn eerste gedachte was, dat een Tarpon door de ondiepten zwom, zoals ze soms doen. Maar het was groter… Voor een fractie van een seconde dacht ik zelfs: Haai….. wel, dat zou interessant zijn geweest….
OMG, twee Dolfijnen doken op uit het niets, en ik slaagde erin om een video te starten en rond te kijken of Irene er nog was, ja, goed, blijf filmen! AAAAAAAAAAAHHH! Dolfijnen!
Ze zwommen langs ons, tuimelden en draaiden en pronkten en speelden met elkaar en keken ons aan en pakten een spons om weg te gooien en weer op te pakken. Zoals puppy’s in het park uitgelaten met een stok spelen. Het was een geweldige ervaring en zonder de aanwezigheid van lieve Irene en onze video’s zou ik zelf al moeite hebben om te geloven dat ik dolfijnen heb gezien. Maar hier is hij, de video, gemaakt door zowel Irene als mijzelf en bewerkt tot iets waarvan ik hoop dat je ervan zult genieten, door Marcel, mijn duik- en levensbuddy xxx
PS Ik ben nu erg terughoudend om je iets anders te laten zien, want wat zou dit ooit kunnen overtreffen? Ik hoop dat dat gevoel verdwijnt, want ik vind het heerlijk om mijn vondsten met je te delen.
Add Comment